کد مطلب:21196 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:9

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا دين اسلام را همراه با غم و اندوه وانمود مي كنند؟

دين نه تنها حزن آور نيست؛ بلكه نشاطآور است: {A{/Bأَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اَللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ {w1-11w}{I10:62I}/}A}؛ همانا دوستان خداوند، نه ترسي از آينده دارند و نه اندوهي بر گذشته». البته شناخت ناقص از دين ممكن است چنين دركي را در پي داشته باشد، ولي اگر كسي دين را درست بشناسد و در مسير آن گام بردارد، بالاترين ابتهاجات و شادماني ها را خواهد داشت. اين شادماني، يك شادماني حقيقي، دروني و جاودانه است، نه شادي موقتي و گذرا كه از شنيدن يك لطيفه و يا مشاهده يك منظره و يا برخورداري از نعمتي حاصل مي گردد. اينها همه گذرا و سطحي هستند. {Sيار مفروش به دنيا كه بسي سود نكرد# آن كه يوسف به زر ناسره بفروخته بودS} ممكن است شخصي چند صباحي به رنگ و آبي و خيالي خوش باشد؛ ولي اين خوشي بسيار شكننده و ناپايدار است و هيچ گاه كنج دل را شاد نمي كند. شادماني پايدار و غيرقابل تزلزل، تنها در پرتو معرفت خداوند و جايگاه انسان در عرصه حيات و هدف زندگي حاصل مي شود. هيچ دلي، از دل مردان خدا شادمان تر و مطمئن تر نيست. البته چنين مرداني واقع نگرند و به خطرات راه و بلنداي قله اي كه در پيش دارند آگاه هستند. بنابراين هشيار و مراقب خطراتي اند كه در هر لحظه آنان را تهديد مي كند و اگر خوف و حزني دارند، تنها از اين جهت است. ترس آنها از ترسيدن و واصل نشدن است؛ اين ترس خود به وجود آورنده نشاط و حركت و وانماندن است. آري اي عزيز! بسيار بوده و هستند رهزناني كه آدمي را به شادي هاي غفلت آفرين و بي بنياد دعوت مي كنند و مي گويند: همه چيز را فراموش كن، حتي واقعيات را و فقط خوش باش (؟!) حال اين خوشي چه با رقص و دانس به دست آيد يا با ترياك و هروئين و مواد مخدر ديگر و يا هزار ترفند شيطاني ديگر؟! ولي زنهار كه اينها خوشي نيست! اينها مصيبت است؛ مصيبت از دست دادن همه چيز و فروختن يوسف جان به درهم بدل و ناسره؟!